"Chłopak, który chciał zacząć od nowa"

„Chłopak, który chciał zacząć od nowa”

Autor: Kirsty Moseley

Kategoria: literatura młodzieżowa

Wydawnictwo: HarperCollins Polska

Stron: 384

„Chłopak, który chciał zacząć od nowa” to pierwsza część z serii Fighting to Be Free. Gdyby nie moja przyjaciółka, pewnie tak szybko bym po nią nie sięgnęła. Pomimo uroczej okładki, sam opis nie przemówił na korzyść książki. Banały. Dużo banałów. Dużo słodkości. Słodkości takiej, że nawet moja porcja lodów się przy niej chowa. Żartuję.

Pomijając nadmiar słodyczy, historia zawiera również te przerażające, traumatyczne wątki, głównie ze strony bohatera. Książka przedstawia nam losy dwójki osób: Jamiego oraz kończącej szkołę Ellie. Para spotyka się w klubie, niedługo po wyjściu chłopaka z poprawczaka. Jamie Cole to profesjonalista w swoim nielegalnym fachu, który postanawia zrezygnować z kryminalnego życia na rzecz uczciwego, normalnego. Wtedy właśnie poznaje uczennicę liceum, Ellie. Oboje zawierają układ, który zapoczątkowuje coś głębszego. Niestety Jamie ukrywa przed partnerką wiele, naprawdę wiele istotnych fragmentów ze swojej przeszłości, jak i teraźniejszości. W wyniku nieprzyjemnych okoliczności, Jamie próbuje pomóc wyciągnąć matkę z poważnych kłopotów, jednocześnie sam wpadając w parę konfliktów, z których ciężko mu wybrnąć. Wydaje się, że losy tej pary są przesądzone: lepiej by było, gdyby żyli osobno, jednak miłość potrafi przezwyciężyć prawie wszystkie przeszkody, a więc i tych oboje ma szansę na wspólną przyszłość. Czy jednak będzie ona miała miejsce? Czy Jamie i Ellie ułożą sobie życie? Tego już nie zdradzę, ponieważ trzeba przeczytać książkę, by się tego dowiedzieć.

„Ból cię wzmacnia; czujesz, że wciąż żyjesz. Może być twoim sprzymierzeńcem, kiedy jesteś w środku martwy”

Czy „Chłopak, który chciał zacząć od nowa” mnie zachwycił? Niestety nie. Chyba powoli odpadam, jeśli chodzi o książki młodzieżowe. Za dużo banałów, które już w ogóle nie sprawiają, że czytając, odczuwam emocje bohaterów. Przeczytałam całość w trzy dni, natomiast moich końcowych refleksji nie było zbyt dużo. Ot to, taka sobie przeciętna lektura dla nastolatków o trudnym chłopaku oraz dziewczynie, która nie ma w życiu pod górkę dzięki bogatym rodzicom. Wprawdzie Ellie wcale nie jest typem denerwującej bohaterki; wręcz przeciwnie, polubiłam tę dziewczynę. Pogodna, wesoła, niezbyt pewna siebie, ale też nie zakompleksiona. Przyjacielska, otwarta, z pasją, mnóstwem miłości w sobie. Jej dojrzałość sprawiła, że wzbudziła moją sympatię przez całe 384 strony. Jamie jako postać również był dobrze wykreowany. Chłopak przeżył w swoim dzieciństwie wiele zawodu, traum i tragicznych w skutkach wydarzeń, przez co trafił do poprawczaka, a gdy wyszedł, znów miał wiele przeszkód, które trzeba było pokonać. Życie dość mocno dało mu w kość, lecz Jamie nie poddawał się, walczył nie tylko o siebie, ale i o kogoś bardzo mu bliskiego.

Nie mogę zarzucić autorce, że „Chłopak, który chciał zacząć od nowa” był mdły i przesłodzony, ponieważ nie był, lecz mam obojętny stosunek do tej pozycji. Szczerze mówiąc już bardziej urzekł mnie „Chłopak, który zakradał się do mnie przez okno” — w tej lekturze czułam o wiele więcej, miałam więcej do powiedzenia. Choć styl Kirsty nadal nie zawodzi: jest lekki, przyjemny, łatwy w odbierze i mało wyszukany, sama historia tym razem nie przypadła mi do gustu. Bohaterów polubiłam, fabuły niestety nie. Całość była zbyt skupiona na albo schadzkach pary, albo tajemnej, brudnej robocie Jamiego. Od czasu do czasu pojawiły się inne wątki, lecz tak, jak piszę: uważam, że przesyt tych dwóch wątków wzbudził moją niechęć do tej pozycji.

„— Ellie?

— Tak, Jamie? — Odsunęła się ode mnie, udając, że nie wie, co zamierzam spytać.

— Czy chcesz mieć mnie na wyłączność?”

Najbardziej zaskoczył mnie koniec tego tomu. Nie spodziewałam się tego, co właściwie miało miejsce, więc wyjątkowo końcówka spodobała mi się ze względu na „coś innego”, niż zwykle dostaję w takich książkach. Oczywiście sięgnę po drugi tom z czystej ciekawości, jak się skończy calusieńka całość, a także ze względu, że niezbyt potrafię rzucać serie, nawet jeśli nie porwały mnie w swe silne objęcia.

Jeśli miałabym polecać „Chłopaka, który chciał zacząć od nowa”, to z pewnością poleciłabym ją na nudne, naprawdę nudne dni, podczas których nie ma, co czytać. Ewentualnie nastolatkom. Pewnie im takie historie bardziej się spodobają, niż starszym czytelnikom, chociaż to i tak kwestia gustu, którego nie neguję w żadnym stopniu. Ja nie jestem w stanie wyskrobać na temat tej książki już ani słowa więcej, dlatego w ciszy i z delikatnym uśmieszkiem życzę Wam miłego czytania, dnia, wieczoru, czegokolwiek! J

Do poczytania,

Arystokratka A.