kwietnia 27, 2019

Gorący romans z paragrafem w tle, czyli "Plan Huberta"!


„Plan Huberta”
Autorki: Ewelina Kluss & Marta Prokopek-Pyśk
Kategoria: literatura obyczajowa
Wydawnictwo: Novae Res
Stron: 370

Czasami lubię usiąść w wygodnym fotelu, z lampką wina w dłoni i zaczytać się w dobrym romansie, który zaserwuje czytelnikowi coś więcej niż relację dwójki wyidealizowanych ludzi. Uwielbiam, gdy powieść dostarcza różnorodnej gamy uczuć, od fascynacji, po nienawiść. To pokazuje, że lektura jest warta przeczytania. A po co ten wstęp? By móc wdrążyć własny plan pod tytułem „polecenie ciekawej literatury obyczajowej”. O tak, kochani, świetna i ciekawa literatura obyczajowa jeszcze istnieje i wciąż jest tworzona! Tym razem pochwały należą się dwóm polskim autorkom: Ewelinie Kluss i Marcie Prokopek. Wykonały kawał dobrej roboty, czego im ogromnie gratuluję.


Zaczniemy jednak od samego początku, żeby wszystko wam nakreślić. O czym jest „Plan Huberta”? Przede wszystkim o ludziach z krwi i kości. Historia toczy się wokół kilku wątków, dzięki czemu w książce nie wieje nudą. Niekiedy można pogubić się w nawale wątków i nie do końca wiedzieć, kto kim jest, ale z czasem, im dalej w powieść, tym lepiej w rozeznaniach. Główna bohaterka, Olga, to kobieta pochodząca z niewielkiej wsi. Wyrusza do dużego miasta, by wreszcie się spełnić, zaznać prawdziwej miłości i sukcesu w sferze zawodowej. Pierwsze koty za płoty, jednak nie wszystkie koty były takie przyjemne. Po rezygnacji z dobrze płatnej pracy i zakończeniu burzliwego związku, Olga znajduje posadę w nowej firmie, a jej przyszłość zapowiada się kolorowo, tym bardziej, że prezes przedsiębiorstwa jest przystojnym, pogodnym i bardzo ambitnym mężczyzną. Niestety, nie zawsze wszystko to, co dobrze wygląda, dobre jest, o czym przekonuje się dość naiwna Olga.

„To takie oczywiste. Nie trzeba tu Freuda, żeby poczynić analogię. Klatka – jej życie. Duszne, w którym codziennie walczy o haust świeżego powietrza. Wybory, których musi dokonać, sytuacje, z których nie widzi wyjścia, ludzie, których nie chce lub nie może poprosić o pomoc...”

„Plan Huberta” zupełnie mnie zaskoczył. W połowie czytania miałam naprawdę mieszane uczucia, których nie potrafiłam dokładnie nazwać. Sama nie wiedziałam, co mi nie pasuje. Śmiało mogę określić plusy tej powieści, gdyż jest ich bardzo dużo, jednak jeśli chodzi o minusy, trzeba sporo pogłówkować, by je nakreślić. Styl autorek był tym, dzięki czemu łatwo, szybko i przyjemnie można było brnąć w kolejne wątki i rozdziały powieści. Pojawił się humor, pojawiła się głębia, emocje, bohaterowie z krwi i kości, bardzo autentyczni, codzienne problemy XXI wieku. W zasadzie wszystko to, czego wymagam od dobrej książki. Jeśli chodzi o fabułę, również zawierała to, co preferuję. „Plan Huberta” łączy ze sobą wątki romantyczne, z wątkami tajemnicy, jakiegoś grubego przekrętu, który czytelnik może rozwiązywać ze strony na stronę, niczym zawodowy detektyw. Kolejny plus dla autorek: udało im się stworzyć interesujący motyw tajemnicy na tle gorącego, dość niemoralnego romansu. Dlaczego był taki niemoralny, dlaczego nie powinien się zdarzyć i co tak naprawdę stało na przeszkodzie młodym ludziom do normalnego życia ze sobą? Na te pytanie odpowiedzi znajdziecie w środku lektury. Mnie osobiście ujął wątek rodziny, gdyż i on gra tu ważną rolę. Autorki skupiły się na wszystkim po kolei, niczego nie pomijając i niczego nie ograniczając. Pojawiają się brudy z przeszłości, pojawiają się problemy, z którymi ludzie mierzą się na co dzień, które nie są obce. Zdrady, wykorzystywanie, naiwność młodych osób – to wszystko to przyziemne klęski, które potrafią dotknąć, niestety, każdego. To właśnie nadało bohaterom autentyczności, tak bardzo przeze mnie cenionej. Zachowania postaci również były w pełni naturalne, wobec czego nie przechodziłam obojętnie. W wielu momentach współczułam niektórym bohaterom, ale i nienawidziłam czy byłam wściekła. Taką mieszankę wybuchową z pewnością zapewni wam „Plan Huberta”.

„Milczeli. A w tym milczeniu było wiele słów, których oboje nie mieli odwagi wypowiedzieć. Bali się przerwać tę ciszę, tak jakby mogło to przeciąć porozumienie dusz zawarte na poddaszu w hotelowym pokoju”

Jeśli chodzi o literaturę dla kobiet, ta powieść sprawdza się idealnie. Zawiera w sobie elementy potrzebne, by zachwycić damską część czytelniczek. Gorący romans naprawdę jest gorący i można wyczuć buchające iskry oraz płomienną namiętność między bohaterami, ale gdy płomień zaczyna się schładzać, nie zabraknie innych wątków, które pobudzą umysł czytelnika i sprawi, że znów pochłonie go przedstawiany świat. „Plan Huberta” nie skupia się wyłącznie na dwóch głównych postaciach. Autorki poświęciły trochę powieści na rozbudowanie historii innych bohaterów, w tym wyjątkowego, starszego Karola oraz jego córki czy żony. Koniec końców, całość wypadła naprawdę bardzo dobrze. Zamknęłam książkę z ogromną satysfakcją, gdyż liczyłam na dość ostre potraktowanie pewnej postaci. Pokłony dla autorek za takie rozegranie. Uwierzcie, kochani, ta książka nie będzie istną sielanką i zupełnie miłym spotkaniem. Napotkacie tu na sporą dawkę kłopotów, problemów i działania z paragrafem w tle, jak głosi napis na okładce. Dzieje się, oj, dzieje dużo! Myślę, że na nudę w tej powieści nie ma, co narzekać. Mogę nawet rzec, że jest swego rodzaju grą z czytelnikiem. Nie zdąży się polubić kogoś, gdy już musi się go znienawidzić. Nie zdąży się zaprzyjaźnić z jednym wątkiem, jak autorki sprawnie wprowadzają drugi, nie pozwalając na ani grama nudy. Jeśli ktoś pomyśli o schematyczności, jeśli chodzi o tę książkę, to muszę go zbić z tropu. Mimo że na pierwszy rzut oka można tak pomyśleć, powieść oferuje coś znacznie głębszego, lepszego od przeciętnego romansu. Autorki przełamały schemat, o czym poniekąd świadczy również samo zakończenie powieści, ale o tym nie powiem ani słowa, żeby nie psuć zabawy.
Podsumowując, „Plan Huberta” oceniam na bardzo wysoką notkę. To świetna literatura obyczajowa, której czytanie sprawiło mi przyjemność i sporą odskocznię od mojej naukowej codzienności. Spędziłam z książką zarówno miłe, jak i pełne nienawiści chwile, jednak w ogólnym rozrachunku śmiało mogę powieść polecić! ;)

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Novae Res.


 Do poczytania,
Arystokratka A./Aga

8 komentarzy:

  1. Ooo! To może mi się spodobać. :D Sam tytuł mnie już zainteresował.

    swiatwedlugkasi.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  2. Na pewno spodoba się każdej z nas - kobitek...:) Już się nie mogę doczekać.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dokładnie tak, wydaje mi się, że idealna lektura dla wszystkich kobiet! :)

      Usuń
  3. Lubię ksiżki pisane przez 2 osoby. Z przyjemnością się przekonam jak poszło tym autorkom! ps. zachęcająca recenzja:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja mam pewną blokadę przed duetami, ale ten wyszedł naprawdę bardzo dobrze, co mnie ogromnie zaskoczyło. :D /Aga

      Usuń
  4. Nie przepadam za lekturami obyczajowymi oraz mam pewną blokadę do polskich autorek, lecz to podsumowanie książki brzmi aż zbyt ciekawie, by choćby nie rzucić na nią okiem... ^^
    Pozdrawiam!
    Z biblioteczki Wiedźm

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Też kiedyś miałam sporą blokadę, jeśli chodzi o polskich twórców, ale ostatnimi czasy nie zrażam się i znajduję naprawdę fajne powieści naszych rodowitych autorów :D
      Również pozdrawiam! /Aga

      Usuń

Debiut, który zwali z nóg! Trochę o "Sentymentalnej bzdurze" Ludki Skrzydlewskiej.

„Sentymentalna bzdura” Autor: Ludka Skrzydlewska Kategoria: romans/sensacja Wydawnictwo: Editio Red Stron: 574 Premiera: 12.02.2...

Copyright © 2016 Arystokratki spod księgarni , Blogger